NOTE Paris 15 janar 2019

Presidenti i Kosovës nuk e ka ftuar Ambasadorin William Walker në Ceremoninë Përkujtimore të 20 vjetorit të masakrës së Reçakut?

Ambasadorin William Walker ka marrë ftesë vetëm nga Bashkia e Shtimës ndërkohë që ceremoninë e organizonte Institucioni i Presidentit.

Pse Ambasadori William Walker nuk është ftuar në këtë përvjetor të 20 vjetorit ?Ju a shtroj këtë pyetje për reflektim.

15 janar 1999 – 15 janar 2019

Nga publicistika: Masakra e Reçakut – vrasja me gjak të ftohte të 42 burrave dhe djemve të fshatit Reçak, më 15 janar 1999.

 Efekti i botimit të masakrës së Reçakut në shtypin francez

 Deklarata e Masakrës së Reçakut i kushtoi William Walkerit dëbimin nga Jugosllavia brenda 48 orëve. Ai pagoi një çmim personal gjatë kohës që ishte në postin e Ambasadorit, por fitoi atë të humanistit që do të hynte në histori se i dha viktimave të drejtën dhe që të mos zhdu­keshin në heshtje.

Tanimë para fillimit të bombardimeve të NATO-s, një ngjarje e kishte tronditur botën e qytetëruar: Masakra e Reçakut. Identifikimi dhe përcaktimi i saj me fjalën adeguate masakër, do të shënonte pikën e vlimit  të kthesës së madhe, në informimin e opinionit publik perëndimor, në lidhje me natyrën e vërtetë të asaj që po ndodhte në Kosovë.

Kjo ngjarje dhe publikimi i fakteve që e pasoi i dha fund manipulimit të deriatëhershëm që paraqiste viktimat civile shqiptare si të vrarë në ndeshjet me UÇK-në dhe i tregoi botës aksionin e vërtetë të grupeve parami­li­tare serbe.

Roli i Ambasadorit William Walker, mbërritja e tij në kohë rekord në vend, konstatimi dhe prononcimi pa precedent për mediat ka qenë vendimtar në identifikimin dhe informimin e pastrimit etnik në Kosovë. Ky denoncim e modifikoi qëndrimin e bashkësisë ndërkombëtare kundrejt konfliktit që kishte nisur në Kosovë. Kurajua, profesionalizmi, shpejtësia e veprimit dhe përgjegjësia e vëzhguesit të paanshëm William Walker, për publikimin e Masakrës së Reçakut do të ngelen të shë­nuara në historinë e humanitetit në përgjithësi dhe atë të shqiptarëve në veçanti.

Dëshmohej për vrasjen me gjak të ftohte të 42[1] personave mes të cilëve gra dhe fëmijë të fshatit Reçak, më 15 janar 1999.

Deri në këtë moment krimet ekzistonin dhe të gjithë shërbimet e inteligjencës, faktorët ndërkombëtarë i njih­­nin ato, por mungonin faktet. Paramilitarët serbë nuk “druheshin” në aktet e tyre, pasi ato e dinin se forcat speciale do të fshinin gjurmët e do të “pastronin” gjithça, pas tyre. Ambasadori William Walker punoi me vizion, ai njohu terrenin, metodat e paramilitarëve serbë dhe arriti të shkojë në vend para se të mbërrinin forcat speciale serbe për të zhdukur gjurmët, siç ishte bërë zakon sa herë që ishte kryer një masakër.

Hipokrizia e perëndimorëve që kishin heshtur në luftë­rat e mëparshme në ish-Jugosllavi, pushoi me këtë Am­basador që sfidoi praktikat e mëparshme.  Walker i dha viktimave të drejtën dhe dinjitetin që të mos zhdukeshin në heshtje, duke humbur postin e tij si ambasador, por duke fituar një vend mes humanistëve të këtij shekulli. Gjykata e Hagës dhe eksperienca e saj e vështirë dhe shpesh e pasuksesshme për vërtetimin e krimeve të luf­tës, gjatë proceseve të gjatë e të mundimshëm, tregoi se sa efikas dhe i pazëvendësueshëm kishte qenë aksioni i Ambasadorit Walker.

Në momentet e kësaj ngjarjeje kam qenë personalisht shumë e afërt me Komitetin Kosova, pranë revistës “Esprit” në Paris dhe dëshmoj se pothuaj të gjithë intelektualët e aktivistët që vinin në mbledhjet e këtij komiteti e njihnin të vërtetën mbi terrorin serb kundrejt popullsisë civile në Kosovë. Kjo ishte bërë e mundur edhe në saje të një numri udhëtimesh në Kosovë të këtyre intelektualëve por edhe i një numri politikanësh francezë të cilët kishin kryer misione vëzhgimi në terren. Gjithashtu, informimi ishte bërë i mundur në saje të perso­naliteteve kosovare dhe të vetë Presidentit të ndjerë I. Rrugova, i cili kishte ardhur personalisht dhe kishte dë­shmuar disa herë para Komitetit Kosova.

Kështu që për këtë kategori, njerëzish të mirinformuar Masakra e Reçakut nuk solli ndonjë informacion të ri, pasi këta intelektualë e njihnin ekzsitencën e krimeve të pushtetit serb në Kosovë dhe strategjinë e tyre të pas­trimit etnik të territorit të Kosovës, por ajo solli pro­vën e padiskutueshme për institucionet vendimma­rrëse dhe opinionin publik francez dhe europian, pasi deri në atë çast krimet ishin të maskuara mirë, ishin të kryera “pastër” që do të thotë profesionalisht!

Por edhe për ne që e dinim mirë se çfarë ndodhte rëndom në Kosovë, zbulimi i aq shumë njerëzve të vrarë e të shfytyruar, disa edhe me koka të prera, ishte një nga pamjet më makabre që ofronte ky fundshekulli në zemër të Europës dhe ishte e pamunduar të mos bëje automatikisht asocimin me pamjet makabre të krimit nazist kundrejt hebrenjve.

Ishte pikërisht revista e përjavshme franceze VSD “Vendredi-Samedi-Dimanche”, që botoi një dosje të plotë mbi Reçakun. Në artikullin e saj flitej për 42 shqiptarë të vrarë me gjakftohtësi. Sipas artikullit të revistës VSD, në mes të kufomave ndodheshin 12 fëmijë dhe 14 gra. E paimagjinueshmja kishte ndodhur në zemër të Euro­pës dhe falë William Walker-it askush nuk mund të thoshte se nuk e dija! Botimi në perëndim dhe veçanërisht në shtypin francez i fakteve të masakrës së Reçakut do të ki­shte një efekt vendimtar, në zgjedhjen e çështjes së Kosovës.

William Walker u ngulit në kujtesën e opinionit publik, për nga kurajua, profesionalizmi, shpejtësia e veprimit dhe përgjegjësia e tij, si vëzhgues i paanshëm. Deklarata e tij gjatë identifikimit të provave dhe publikimin të fakteve të masakrës do të ngelen të shënuara në histori. Si­gurisht në atë të Shqipërisë dhe shqiptarëve në veçanti por mbi të gjitha në historinë e Europës e më gjerë të humanitetit.

[1] Njoftimi fillestar i përditësuar në 45 vetë

Botuar fillimisht nga Klarabudapost, më 15 Janar, 2016 & Kosova Mon Amour, Shtëpia Botuese Pema, Prishtinë 2017, faqe 27

Nga e djathta në të majtë William Walker, Klara Buda në selinë e Vatrës, New York, 2016