Zonja në brengë arratie

Fillojmë një cikël të poesisë intimiste

Stili intimist* është një korrent edhe në poezi, që pritet me shumë interes nga lexuesi. Sot në këtë bote globale, kur gjithkush tenton nga universalja për të prekur sa më shumë publik, individi kthehet shpesh në parcelat individuale. Këtu veç universales gëlon intimnistja e personalja. Kjo lloj poesie sjell diçka me të cilën lexuesi ndjehet më i afërt sepse si në pasqyrë sheh vetveten jo më përmes abstraktes dhe virtuales, por drejtpërdrejt përmes një jetë tjetër e megjithatë të ngjashme, në të cilën në mos i gjithi, identifikohet një pjesë e tij…Klara Buda

Alexandër Çipa

Më ka marrë malli për veten!-, më the dje,

Ndërsa shihja si takoje pamundësinë me trishtimin.

Në rrugë erdhi shiu me gjithë ison e ujtë

Dhe ndër ne lagështira,

Zgjoi të pamundurën.

Ka ikur pakthim, si një stinë kalimtare,

Që i merr me vete blerime e lule.

Në sy moj e mirë, t’u shfaq humnera

E vetes së shkuar,

Që pazotësisht e humbe.

Tani po jetoj në mall për vetveten,- më thua e rënë në rrëpirë trishtimi.

Kundroj i prekur, këtë rrëfim pa zgjidhje,

Dhe besoj se s’të hyn në punë as Sizifi!

Në mall të vetvetes, do të endesh dhe pak,

Në ditë me shi e kohë gjelbërimesh.

Një rrugë së paku, ka për të qenë e gjatë,

nuk e shkel më hapi, veç zgjatohet kujtimesh.

9.01.2016 Tiranë