shiu i syrit kaq vjet pik në varrën e gjallë

ta zgjojë trëndafilin e rrënjës së fjetur

ti e unë i binin fyellit të harruar të ashtit

me fytyrë nga qielli i rënë  `i pëllëmbë mbi hi

me gishta të gjelbër nga dhembja e këngës

nën pikë të fjalës nga pik etjes së vjetër

ndërmjet mbiu pyll i dendur i panjohur

as gjeja kokën as gjeje dorën e digjej ylli

urës me harqe kërkonim syrin e humbur

e zjarri i njëjtë tremijë vjet në asht shfaqej

e gji yt i majtë pik në gur tambël e gjak

veç ta zgjojë trëndafilin e kafkës nga ëndrra

krejt të gjelbër nga dhembja e këngës

nën pikë guri nga pik gjithësisë së etjes