New York, 22 Maj 2025

Pjesa e dytë

FURNISHED  Finder Hell

Aty për aty mendova: dy pika parfum direkt nën hundë dhe një dozë e dyfishtë antihistaminiku do ta bënin punën, do ta kaloja ditën pa problem. U gabova. Nuk kisha llogaritur ‘Mamin’ — jo timen, por të dy qenve të plakur, me bishta që dridheshin si antena shprese në një shtëpi pa sinjal. Kështu e thërriste veten Dorothy:mami, një grua që kishte marrë mision jetësor të projektonte gjithë potencialin e saj të nënës mbi dy kufoma me qime: Snuffy dhe Coco, përkatësisht 14 dhe 15 vjeç.

‘Mami’ ecte nëpër shtëpi me një penuar rozë që dikur mund të kishte qenë i ëmbël, por tani dukej si veshja zyrtare e një shpirti të ngecur mes valiumit dhe Verdit. Ajo këndonte gjithë ditën, me një zë që vinte nga thellësitë e mushkërive të tymosura. “Mami ju do… Mami ju do… Mami… juuuuuu doooo…” — si një shaka apokaliptike që e dëgjon gjithe bota, por ti personalisht, je i vetmi që nuk qesh.

Snuffy ishte i verbër nga një sy, i shurdhër nga të dy, dhe kishte një talent për të uleritur natën si të kishte lexuar Stephen King. Coco, pa dhëmbë, flinte me gjuhën jashtë si një cope llastiku që nuk kishte më për çfarë të shërbente. Të dy mbanin pelena për të rritur, të vendosura me një përpikëri që do ta turpëronte çdo infermier të kujdesit paliativ. Efektiviteti i tyre? Le të themi që çdo sipërfaqe në shtëpi kishte një teksturë të dyshimtë ku mund të shkisje në çdo sekondë e te thyeje qafën. Krevati im — po, ai që e pagova me 60% të një rroge mesatare mujore — ishte i zënë. Nga të dy qentë. “Kanë ankth ndarjeje,” tha Dorothy, duke i mbuluar me jorganin tim me një ndjeshmëri që s’e kishte treguar as për burrin e saj. “Flinin gjithmonë me Atë, a e di?” (Atë = burri i ndjerë) që me shumë gjasa ende kontrollonte termostatin nga përtej…

Çdo mëngjes ishte një bonjour me aromë amoniaku. “Kanë pasur një aksident,” thoshte Dorothy, duke treguar qilimin me një shikim të butë, si një oficer policie që tregon kufomat në hartë.  Kuzhina? Një roman gotik i ngjyer në mbetje lasanje. “Po i lë këtu në lavaman se kam pasur minj, me tha. U shtanga. Po pse po i le ketu kaq gjate, e pyeta. I le qe te fermentohen me tha, se dua te bej komposto, ja e shikon dhe hapi thesin plastik te plehrave” tha ajo, për mbeturinat e lena ne lavaman e që kishin  filluar të prodhonin nje tjeter arome. “Të fermentohen për çfarë? për te lare mëkatet e vejushes?” pëshpërita, duke larë lugën time të vetme me dezinfektues.

Pastaj erdhën dushet.

Një mëngjes, hapa derën e banjës dhe ajo ishte aty — zhveshur, në mes të avullit, me rimelin që i rridhte si një Mona Lizë e shkrirë. “Thjesht… doja ta ndjeja edhe një herë,” pëshpëriti. “Këtu qëndronte ai, a e di?” Që nga ajo ditë, furça ime e dhëmbëve nisi të jetonte në një kuti hermetike.

Çdo darkë përfshinte qofte të hidhura dhe një dolli të çuditshme: “Për burrat që nuk dinë kur duhet të mbyllin gojën.” Çdo bisedë përfundonte me: “Disa mendojnë se unë e vrava.” Ih-ih-ih.

Nisa të kyçja derën time. Ajo nisi ta hapte me kapëse flokësh. “Mos u bëj dramatik,” më thoshte me zë të ëmbël. “Kjo është shtëpia jote gjithashtu. Derisa… të mos jetë më.” Një natë e gjeta në oborr. Po gërmonte. Me lugën time të supës. “Po kërkoj qetësim,” më tha. “Apo unazën. E humbi kur e shtyva. Dua të them, kur… rrëshqiti.”

Në ditën e tretë, rash të flija e veshur plotësisht, me një tigan nën jastëk dhe librin “E Drejta e Qiramarrësit për Koka të Tronditura” mbi komodinë. Coco kishte vjellë mbi jastëkun tim. Snuffy kishte urinuar në çantën e laptopit. Dorothy më solli një dhuratë: një mantel mëndafshi. Me inicialet R.I.P. “Thjesht… më erdhi natyrshëm,” tha. “Ke sytë e tij.”

Ika. I lashë gjithçka. Valixhen, depozitën, lugën e supës — gjithçka…

Më vonë, Furnished Finder më dërgon e-mailin e tij klasik: “Ju lutemi, vlerësoni qëndrimin tuaj tek Dorothy B.”

Unë komentova: “Dhoma e pastër. Atmosferë vrasëse. Dushi jo privat. Qen ndoshta të vdekur, por qe as pronarja e as ata vete nuk duan ta pranojne. Nuk rekomandohet nëse nuk jeni tashmë i pajetë.”

Por hej, mësimi u mësua. Në New Jork, ka vetëm tre gjëra të sigurta: Taksat. Zemërthyerjet. Dhe rreziku për t’u vrarë nga një vejushë duke ndarë jorganin me qen fantazmë që nuk kanë më dhëmbë, por kanë ende agjendë…Vazhdon

(C) Klarabudapost

#FurnishedFinder #NewYorkHellscape #HumorZehers #TragjiKomike #QeraeFrikshme #VejushaMisterioze #QenFantazem #ApartamentMeSurpriza #SatireUrbane #DhomaMeTrauma #JetëMeQira #ShkrimNarrativ #KujtimeQeraje #IroniNëShtrat #KomediEZezë #TerrorMePenuar #DorothyApokalipsi #MosEjaKetu #CocoDheSnuffy #MamiJuDo