Bir

Kjo dritë e bardhë që derdhet,

Ky qiell pa mbarim,

I vogël po më duket

Pa tendin përqafim.

KLARA BUDA

Ku ndodhesh k’të mëngjes

I ëmbli zogu im ?

Kjo dritë e bardhë që derdhet,

Ky qiell pa mbarim,

I vogël po më duket

Pa tendin përqafim.

 

Ulur mbi dorën time

E nise fluturimin

Të hodha vet’ drejt qiellit

Me vete veç bekimin.

Zbulo nga  bot’ e madhe

Ç’të jep kënaqësi,

Dëgjo veç zemren, Zemër,

Dhe ji vetvetja: TI!

 

Kaq shumë desha, o bir,

Që lart te fluturosh

Ndalo vetëm një çast,

Mamin ta përqafosh !

 

p.-s Përqafimi si metaforë e konsultimit dhe e marrjes në konsideratë të ideve!